Un flamand de service ne suffit pas

Op 17 november 2011

Een persbericht van de stad Brussel doet opnieuw de wenkbrauwen fronsen.  “De stad Brussel is om te investeren in stedelijke vernieuwing wijken onveilig.”   Eerder waren er gelijkaardige voorbeelden van andere gemeenten.   In het gemeentelijk infoblad van de Brusselse gemeente Elsene stond ooit “de stoepen zullen bezaaid zijn met baby’s niet toegelaten”.   Of zelfs “Onze wens is dat dit werktuig u zal bevredigen”, maar ook : “Middel van grafische voorstelling bekomen door leeftijdsordinaat van een menselijke groep, in negatieve abcissen het geval mannen en in positieve abcissen het geval van vrouwen". 

Het gaat telkens om slechte of letterlijke vertalingen uit het Frans. Erger is dat de Brusselse gemeenten hun lesje niet geleerd hebben. Maar dit toont ook aan dat in deze gemeenten amper Nederlandstaligen tewerkgesteld zijn.

Ondertussen wordt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wel extra gefinancierd met ettelijke miljoenen omdat Brussel beweert een hoofdstad te zijn. Die hoofdstedelijke functie wordt meer dan eens onderuitgehaald door dergelijke fratsen van lokale politici, die er maar niet in slagen respect te tonen aan de Nederlandstalige inwoners.

Publiek geheim
Het is een publiek geheim dat voor administratieve formaliteiten de inwoners van Brusselse gemeenten inspanningen moeten doen om hun documenten in het Nederlands te verkrijgen. Zelfs indien de schriftelijke aanvraag voor bijvoorbeeld een identiteitskaart of rijbewijs in het Nederlands werd gesteld, bekomen heel wat Brusselse Vlamingen hun documenten in het Frans. Met alle gevolgen vandien, omdat men dan als Franstalige inwoner wordt ingeschreven in bevolkings- en rijksregister. Documenten en officiële mededelingen van de gemeentelijke, gewestelijke en zelfs federale diensten zullen dan niet meer in het Nederlands volgen. Maar evenmin een aangetekende brief van een administratie, een aanslagbiljet van de belasting, een eventuele dagvaarding voor de rechtbank, ...

Het is niet alleen een wettelijke, zelfs grondwettelijke plicht om te voorzien in tweetaligheid te Brussel. Het is ook een vorm van beleefdheid en hoffelijkheid ten aanzien van Nederlandstalige inwoners. Als hoofdstad zijn er daarenboven maar liefst 250 000 pendelaars uit Vlaanderen die dagelijks in contact kunnen komen met lokale diensten.

Taalopleidingen
Langs Franstalige kant bestaat reeds lang de vraag om de tweetaligheid van ambtenaren af te schaffen. Hun argument is dat er amper tweetalige kandidaten worden gevonden. Men besteedt dan ook te weinig aandacht aan taalopleidingen.

De Vlaamse overheid investeert reeds jaren in de Huizen van het Nederlands om de taalkennis bij nieuwkomers in Vlaanderen, maar ook in de hoofdstad, te verbeteren. De kennis van het Nederlands is voor nieuwkomers een troef om werk te vinden. Brusselse overheden zouden kandidaten voor functies richting de Huizen van het Nederlands kunnen zenden. Of zelf instaan voor een grondige taalopleiding.

Opnieuw is aangetoond dat 'un flamand de service' niet volstaat om van Brussel een doorleefd tweetalige stad te maken. Indien Brussel zelf niet investeert in tweetaligheid, is de stad het niet waard een hoofdstad te zijn.

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is