Het verboden debat, in naam van onze veiligheid: fusie van de politiezones

De recente verschrikkelijke aanslagen en de nood aan samenwerking en veiligheid hebben de fusie van de 6 Brusselse politiezones uitdrukkelijk op de agenda gezet.  Deze aanslagen werden voorbereid in Vorst, Molenbeek en Schaarbeek, drie verschillende politiezones. Toeval? Wie gelooft dat? Zal zo’n fusie alles oplossen? Natuurlijk niet. Maar het is wel een essentiële voorwaarde om op het vlak van veiligheid serieuze stappen voorwaarts te zetten. De strijd tegen de criminaliteit en het terrorisme kan slechts gewonnen worden wanneer het apparaat top is. Vergelijk het met een formule 1 wedstrijd: men mag nog de beste piloot zijn, als de racewagen niet top is, kan men nooit een WK winnen.

Als Vlaming, zelfs als die geboren is in Brussel en er werkt en woont, kan je dat fusievoorstel beter niet doen. Het wordt als onfatsoenlijk beschouwd (Minister-president Rudi Vervoort) waardoor het een verboden debat geworden is (RTBF-journalist Alain Gerlach). In naam van onze veiligheid weiger ik mij daarbij neer te leggen.

Niet enkel Vlamingen maar ook Franstalige opiniemakers zoals filosoof Philippe Van Parijs, Ngo's, bedrijfsleiders en steeds meer politici raken overtuigd van de nood aan een beter georganiseerd  gewest en de fusie van de zes Brusselse politiezones past daarin perfect. Dorpspolitieke en versnipperde recepten kan men niet toepassen op een grootstedelijke problematiek (KU Leuven prof Frankie Schram). Het doorvoeren van de fusie van de zes politiezones wordt bovendien door vrijwel alle veiligheidsspecialisten in binnen- en buitenland beaamd.

Waarom fusioneren?

Naast eenheid van leiding, o.l.v. de MP van het Brussels gewest, laat een fusie ook meer specialisatie toe rond belangrijke veiligheids- en criminaliteitsthema’s waardoor de slagkracht van de politiediensten toeneemt inzake drugsbestrijding, internetfraude, prostitutie, wapenhandel, maar ook wijkwerking, de illegale economie en de bestrijding van terrorisme.

Door deze fusie realiseren we ook meer efficiëntie. Het is niet meer van deze tijd: 6 korpschefs, 6 politiecolleges, 6 politieraden, 6 ondersteunende diensten, 6 dispatchings, enz. Hoeveel extra middelen zouden er bij een fusie niet vrijkomen om meer te injecteren in veiligheid?

Het argument dat door een fusie de ‘nabijheidsfunctie’ van de politie zou wegvallen is gewoon fout. New York en Londen zijn er met hun nabijheidsaanpak in geslaagd hiervan leefbare en relatief veilige steden te maken. Daar kan men op de site de criminaliteitscijfers van de afgelopen week zelfs per wijk raadplegen. Waarom zou dat hier niet mogelijk zijn? De misvatting is dat ‘nabijheid’ enkel lokaal zou kunnen worden aangestuurd daar waar dit net als bv. wapenhandel een echte specialisatie is waarrond alle kennis en expertise moet samengebracht worden. Op die manier kan op de meest effectieve wijze wijkwerking echt de ogen en oren van politie zijn. Met ondersteuning van de economische inspectie en de dienst ruimtelijke ordening (bv. om garages te sluiten) kan drugshandel en de illegale economie worden aangepakt – die de ideale voedingsbodem zijn voor gewelddadige radicalisering en terrorisme. Als kleine politiezone kan je onmogelijk een zelfde expertise opbouwen om even slachtkrachtig te kunnen werken.

Ik heb nog geen enkel zinnig argument gehoord om die zes politiekorpsen niet samen te brengen. Ik kan alleen maar besluiten dat de tegenstanders van een fusie  met hun houding de indruk geven niet de nabijheid van de politie voor de burgers te beogen maar eerder de nabijheid van de politie voor de burgemeesters.

Waarom gebeurt die fusie dan niet?

Het is immers  vooral de  Franstalige particratie die tegen een verschuiving van de macht is. Minister-president Rudi Vervoort stelde dat die verschillende niveaus in het DNA zit van de Brusselaar maar welke Brusselaar zit er nu te wachten op versnippering en een kakofonie tussen al die niveaus ? Dat  is een alibi net zoals het belachelijke argument dat dit ten koste zou gaan aan de ‘nabijheid’ en het argument dat het fusie-idee communautair gemotiveerd is. Een fusie verandert 0,0 aan de positie van de Nederlandstaligen in Brussel, als dat al een ernstige reden zou zijn om een betere veiligheid tegen te houden.

Die alibi’s verbergen de echte reden; het eigenbelang van de Franstalige particratie. De MR burgemeesters willen niet dat de leiding over veiligheid in handen komt van een PS minister-president en binnen de PS ziet bijvoorbeeld Burgemeester Yvan Mayeur een machtsoverdracht aan MP Rudi Vervoort niet zitten.

Sinds de vreselijke aanslag op Charlie Hebdo, probeert  N-VA –Brussel de fusie van de Brusselse politiezones op de Brusselse agenda te krijgen. Zo werd in december 2015 een resolutie ingediend in waarbij de Brusselse regering en de gemeenten opgeroepen worden om werk te maken van die fusie. Ik hoop echt dat de Franstalige politici deze kans grijpen om het belang van samenwerking en veiligheid te laten primeren boven particulier belang.

Wat mij wel verheugt is dat het draagvlak voor die fusie met rasse schreden toeneemt. Het  burgerinitiatief  BRUPOL NoW/ TOuT DE SUITE/ Nu startte een petitie  voor die fusie. “Op die wijze kunnen de Brusselse politici er niet meer omheen “ (oud-journalist Gerrit Six). Op een week tijd haalde deze meer dan 4000 handtekeningen. Er is nog hoop.