Vlaanderen in Brussel is niet onderhandelbaar

11 juli is een dag van verbinding, een feest van engagement. Een dag waarop we extra tonen dat Vlaanderen in Brussel leeft: in onze scholen, onze cultuurhuizen, onze gemeenschapsvoorzieningen. Op 11 juli maken we duidelijk dat we zullen blijven investeren in Brussel, dat we blijven samenwerken met alle gemeenschappen, maar tegelijk onze positie als Vlamingen zonder aarzelen en met overtuiging zullen verdedigen.

Vandaag moeten we als Vlaamse gemeenschap meer dan ooit schouder aan schouder staan. Het anti-Vlaams sentiment wakkert openlijk aan. Sommigen – met PS-kopstuk Ahmed Laaouej voorop – doen er alles aan om de Vlaamse aanwezigheid in Brussel niet alleen in vraag te stellen, maar actief te ondergraven. Wie daarover blijft zwijgen, maakt zich medeplichtig. We kijken dan ook met bijzondere aandacht uit naar de boodschap van PS-burgemeester Close in het stadhuis van Brussel vandaag. “Nee zeggen is gemakkelijk. Maar oplossingen vinden, dat is wat van politici wordt verwacht,” zei hij vier jaar geleden letterlijk over de dialoog met de Vlaamse gemeenschap. Die woorden wegen vandaag zwaarder dan ooit. 

Vlaanderen is een partner van Brussel en investeert elk jaar 1,3 miljard euro in kinderopvang, onderwijs en cultuur in Brussel. In plaats van die samenwerking te omarmen, kiest de PS  voor een frontale aanval op de Vlaamse gemeenschap: met een veto tegen de Vlaamse meerderheid, met pogingen tot een minderheidsregering, en met plannen om Franstalige lijsten in het Nederlandstalig kiescollege in te dienen. 

Philippe Close kan niet langer zwijgen. Als burgemeester van alle Brusselaars is het zijn verantwoordelijkheid om zich uit te spreken. Wie vandaag de mond vol heeft over samenwerking, maar straks geen woord zegt over het brutale anti-Vlaamse discours dat weer openlijk wordt gevoerd, kiest de kant van het conflict. 

Vlaanderen in Brussel is niet onderhandelbaar. Het is een historisch aanwezigheid, een wettelijke verworvenheid en een maatschappelijke noodzaak. 11 juli moet de dag zijn waarop dat eindelijk eens luidop wordt uitgesproken, niet alleen in mooie speeches, maar ook in duidelijke keuzes.

Cieltje Van Achter

Karl Vanlouwe

Gilles Verstraeten

Mathias Vanden Borre