U bent hier
Snelrecht voor geweld tegen homo's
Om de haverklap duiken er in de media verhalen op van holebi's die op straat lastig worden gevallen. Uit een homocafé stappen, hand in hand wandelen, een kus,... meer is niet nodig om een hoop verwijten naar de kop geslingerd te krijgen. Bovendien vallen er steeds vaker klappen. Zo eindigde het voorbije weekend nog een avondje stappen in Leuven voor twee homo's op de spoedafdeling. Waarmee meteen het bewijs geleverd is dat het probleem niet meer beperkt blijft tot de grote steden Brussel, Gent of Antwerpen. En of men het nu graag heeft of niet, de geweldplegers behoren vrijwel altijd tot gemeenschappen waar homoseksualiteit nog steeds als minderwaardig wordt beschouwd. Waarop wacht deze regering om dit probleem effectief aan te pakken?
De emancipatie van holebi's is een lange strijd geweest. zowat in 1970 begonnen met Will Ferdy die op zijn 43ste uit de kast kroop en kreeg zowat dertig jaar later onder impuls van de eerste paarse regering drie grote juridische sluitstukken: de antidiscriminatiewet, het homohuwelijk en de adoptie door homo's. Zowel de politiek als de holebibeweging haalde opgelucht adem. Vandaag blijkt dit op zijn minst voorbarig. Hoe belangrijk deze juridische sluitstukken ook zijn, ze konden en kunnen niet verhinderen dat voortdurende alertheid noodzakelijk is. Zo blijkt telkens weer uit wetenschappelijk onderzoek dat jongeren in hun groei naar een eigen identiteit behoorlijk negatief staan tegenover homoseksualiteit. Initiatieven in onderwijs, media, jeugdwerk, ... blijven dus nodig. Als we kijken naar de vanzelfsprekendheid waarmee jongeren zich vandaag als holebi outen, dan zijn we daar alvast op de goede weg. Ook op andere domeinen blijken er nog wel wat praktische problemen te zijn. Zo bijvoorbeeld voor oudere holebikoppels die op zoek zijn naar een rust- en verzorgingstehuis en nog maar al te vaak op een weigering botsen als ze om een gezamenlijke kamer vragen. Ook daar groeit het besef dat de maatschappij evolueerde en aanpassingen onvermijdelijk zijn.
Een fundamenteler probleem stellen we echter vast bij jonge mannelijke allochtonen. Hun betrokkenheid loopt helaas als een rode draad door de honderden gerapporteerde gevallen van agressie tegen holebi's. In politiek correct taalgebruik heet het dat hun 'culturele achtergrond' hier oorzaak van is. Waarmee blijkbaar meteen alles is gezegd. Alsof een culturele achtergrond ooit een criterium kan zijn om onaanvaardbaar gedrag toch aanvaardbaar te maken. Alsof een culturele achtergrond een gegeven is waaraan nooit mag geraakt worden. Onzin. Met politieke correctheid die meer lijkt op selectieve blindheid schieten we niets op.
Waarop wachten minister Milquet en haar collega Turtelboom om tot actie over te gaan? De tijd van rapporten laten opstellen en goede intenties op papier zetten, is voorbij. Beiden hebben al meermaals herhaald hoeveel sympathie ze wel niet hebben voor holebi's en hoezeer ze begaan zijn met hun lot. Op vragen naar welke concrete, gecoördineerde initiatieven de ministers daadwerkelijk zullen nemen, blijft het oorverdovend stil. De overheid moet nu met oplossingen komen. Wij geven alvast vijf concrete denksporen:
1. Invoeren van snelrechtprocedure voor daders van homofobe gewelddelicten;
2. Naar Nederlands voorbeeld campagnes voeren in uitgaansmilieu waarin gevraagd wordt daden van agressie op straat te documenteren (foto's, beeldopname met telefoon, ...) en die te rapporteren;
3. Verhoogde aanwezigheid en verhoogde aanspreekbaarheid van politie in holebi-uitgaansbuurten;
4. Structureel overleg met allochtonengemeenschap met klare afspraken over verantwoordelijkheid om gelijkwaardigheid van holebi's te respecteren;
5. Het opnemen van homofoob geweld als aandachtspunt in het actieplan 'Preventie Gewelddadige Radicalisering en Polarisering';
Voor ons maakt het niet uit of geweld gepleegd wordt door autochtonen of allochtonen. Geweld is onaanvaardbaar, punt. We vragen van niemand dat hij zijn religieuze overtuiging of culturele achtergrond vaarwel zegt. We vragen wel van iedereen in onze samenleving dat hij de gelijkwaardigheid van holebi's en hetero's aanvaardt en respecteert. Het is de taak van de overheid om te waken over de vrijheden van al haar burgers. En waar die in gevaar zijn, moet de overheid optreden.