"Brusselse ziekenhuizen moeten in kaart brengen wat de taalkennis is van hun personeel", vindt Brussels parlementslid

N-VA stelt actieplan “Taal in Ziekenhuizen” voor

N-VA parlementsleden Gilles Verstraeten (Brussels), Annabel Tavernier (Vlaams) en Sigrid Goethals (Federaal) hebben samen een actieplan rond taal in de Brusselse ziekenhuizen opgesteld. Het tragisch incident van het overlijden van baby Cisse uit Roosdaal in een Brussels ziekenhuis dat door Terzake onder de aandacht werd gebracht, is voor hen de druppel die de emmer doet overlopen. “Dit probleem sleept al veel te lang aan, we hebben het al herhaaldelijk op alle niveaus aangekaart. Genoeg is genoeg. Tijd voor actie” klinkt het bij hen.

Taalactieplan in ieder ziekenhuis en tweetalige ambulances

Gilles Verstraeten is vanuit het Brussels Parlement al langer bezig met de problematiek. “Het is een oud euvel dat door onwil van de Brusselse politieke kaste en gebrek aan ambitie bij ziekenhuisdirecties maar niet verbetert. We hebben zelf ook al een Brussels actieplan voorgesteld in de vorm van een resolutie, maar die werd helaas weggestemd, ook door de Vlaamse meerderheidspartijen Groen, Open VLD en Vooruit.”

Zijn voorstellen sloegen vooral op het taalbeleid in de ziekenhuizen zelf: “Er worden hier door de Brusselse overheid subsidies voor gegeven. De middelen zijn er dus, de instrumenten bestaan, ze worden gewoon onvoldoende doeltreffend ingezet, en er wordt geen resultaat gemeten of opgevolgd” stelt hij. Daarom zou ieder ziekenhuis voor Verstraeten een gedetailleerd taalactieplan, met duidelijke monitoring en verplichte lessen moeten hebben: “Ieder ziekenhuis zou in kaart moeten brengen en perfect weten wat de talenkennis van hun personeel is, de evolutie daarvan permanent opvolgen, en diegenen die één van de twee landstalen niet machtig zijn verplicht op cursus sturen. De verwachtingen die men stelt aan het personeel moeten glashelder zijn."

Verstraeten maakt dezelfde bedenking voor ambulanciers: “De wet vereist nu dat op iedere MUG en ambulance minstens één Nederlandskundige aanwezig moet zijn. Maar slechts 30% van het personeel van de Brusselse Dienst Dringende Medische Hulpverlening is van de Nederlandstalige taalrol, en dus vertrekken er zelfs naar de Vlaamse rand ambulances met geen enkele Nederlandskundige aan boord. Ofwel moet het aantal Nederlandstaligen dus omhoog, ofwel moeten de Franstaligen stomweg op taalcursus” zo stelt hij nog.

Een sterk klachtenmechanisme en Vlaanderen aan tafel

Annabel Tavernier volgt als Brusselse in het Vlaams parlement het taalbeleid van de Vlaamse regering op de voet: “We doen vanuit Vlaanderen met het Huis van het Nederlands en via allerlei ondersteuningsmaatregelen echt het absolute maximum, we hebben leerinstrumenten en op maat gemaakte cursussen ontwikkeld, maar als de Brusselse ziekenhuizen niet mee willen en de Brusselse regering ook niets doet heeft dat niet veel zin.” Voor haar moet Vlaanderen dan ook een stoel aan tafel krijgen: “In principe heeft Benjamin Dalle (CD&V) als Vlaams minister het recht om aan te schuiven aan de Brusselse regeringstafel voor gemeenschapsmateries, zoals zorg! Maar dat gebeurt vandaag niet. Als Elke Van den Brandt (Groen) op de koop toe haar gezondheidsbevoegdheid niet opvolgt en alles aan Alain Maron (Ecolo) overlaat, dan verdedigt niemand nog de Nederlandstaligen en Vlamingen in Brussel of uit de rand!”

Ook zou voor haar het klachtenmechanisme versterkt en bekender moeten worden: "Er bestaat al een Vlaams Meldpunt Taalklachten, maar weinigen kennen dat. Eigenlijk zou er een bordje aan de inkom en op de spoedafdeling van ieder ziekenhuis moeten hangen: dit zijn uw rechten, hier kan u klacht indienen. Men verschuilt zich nog altijd achter de drogreden dat er weinig klachten zijn, maar velen dienen nooit klacht in. Meer mensen zouden dat veel eenvoudiger moeten kunnen als hun rechten niet gerespecteerd worden."

Financiële sancties voor ziekenhuizen

Sigrid Goethals (Kamerlid), die de problematiek als inwoner van de Vlaamse rand maar al te goed kent, stelt dat het probleem met de taalwetgeving iedere keer hetzelfde is: “als je er geen sancties aan verbindt, sta je eigenlijk toe dat men de wet permanent met de voeten treedt.” Voor haar moeten er dan ook financiële gevolgen zijn in de federale wetgeving rond de ziekenhuizen. “Je zou via het Budget Financiële Middelen de financiering van de ziekenhuizen die onvoldoende inspanningen leveren voor een degelijk taalbeleid kunnen korten, en zo sanctioneren. We moeten er echter over waken dat de patiënt hier niet de dupe van wordt doordat het ziekenhuis dan hogere supplementen zou aanrekenen” stelt ze nog.

Staatshervorming

Alle drie de parlementsleden zijn het er wel over eens, eigenlijk is het gek dat ze vanuit drie verschillende niveau’s de materie moeten opvolgen. “Iedereen bevoegd, maar op het einde van de rit niemand verantwoordelijk” stellen ze. Voor hen is het dan ook duidelijk dat een volgende staatshervorming absoluut noodzakelijk is. “Dit moet eenvoudiger kunnen. Wat ons betreft zouden de taalgemeenschappen eigenlijk volledig bevoegd moeten zijn voor zorg in al zijn aspecten. Je ziet dat als je het overlaat aan het Brussels Gewest en federaal dat er niets gebeurt of verbetert" zo besluiten ze.

Het volledige interview met Gilles in De Ochtend kan je hier herbeluisteren ->  https://www.youtube.com/watch?v=todOYVSkXSY