Illegale migratie en het faciliteren ervan kan nooit een oplossing zijn, voor niemand

Op 31 december 2021

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is niet bevoegd voor de opvang van transmigranten. Wat Vervoort en de Brusselse regering nu doen is deloyaal ten aanzien van het federale asiel- en migratiebeleid. Brussel is een internationale illegale migratiehub geworden met alle problemen van dien en staat met stip op de kaart van alle mensensmokkelaars op de route tussen het Middellandse Zeegebied en Noordwest-Europa.

 

Illegale migratie kan nochtans nooit de oplossing zijn. Integendeel, het is een bron van groot menselijk leed. Mathias Vanden Borre reageert: “In een niet zo ver verleden wezen de Brusselse, vooral linkse, politici naar een voormalig staatssecretaris als oorzaak van de Brusselse chaos. Vandaag zitten al deze partijen zelf in de federale regering, is er geen sprake van een Europese asielcrisis en is de chaos vele malen groter. Noodkreten aan het Noordstation, hongerstakers aangestookt door obscure handelaren in valse hoop, minderjarigen die overnachten op straat,… Wanneer is genoeg ook echt genoeg? Het illegale migratiemodel is onwenselijk en onhoudbaar. Hier is helemaal geen draagvlak voor bij de Brusselaar.”

 

Vanden Borre wijst ook op de veiligheidsproblemen: “Ook politie- en hulpdiensten op het terrein klagen reeds jarenlang deze onhoudbare situatie aan. Er is zo goed als geen controle in Brussel over wie op ons grondgebied verblijft. De Brusselse overheden weigeren de impact van dit probleem onder ogen te zien en weigeren transparantie te verstrekken. Er zou minstens een verplichte identificatie en begeleiding naar bestaande legale opvangstructuren met bed, bad en brood moeten worden voorzien. Wat Rudi Vervoort nu doet is zeggen; ‘mensensmokkelaars, jullie zijn welkom om hier zaken te doen. Brussel is de ideale stop onderweg naar het VK of andere landen. Mensensmokkelaars, drop de transmigranten maar af en pik ze later terug op, wij houden jullie businessmodel overeind.’”

 

Voor Gilles Verstraeten is deze beslissing van Brussels Minister-President Vervoort geen verrassing. “De Brusselse regering subsidieert al jaren een door burgers georganiseerd centrum voor de opvang van transmigranten, Porte d’Ulysse, dat zich eerst ook in Haren en dan uiteindelijk in Schaarbeek bevond. Daar konden meer dan 300 mensen terecht. Ook betaalde Brussel al opvang voor 120 mensen in hotels. De realiteit is echter dat dit maar een tipje van de sluier is en het probleem verder ettert en steeds erger wordt” zegt Verstraeten.

 

Exploderend dakloosheidsprobleem

 

Buiten de ‘officiële’ Brusselse transmigrantenopvang duiken namelijk ook in de ‘gewone’ daklozenopvang steeds meer mensen op die zich illegaal op het grondgebied bevinden. Bruss’Help, het gewestelijk coördinatiecentrum voor daklozenopvang, organiseert regelmatig een telling van het aantal daklozen in Brussel, die met iedere nieuwe telling een forste stijging vaststelt. De laatste telling, die van vorig jaar dateert, leverde een nieuw dieptepunt op. “Het aantal daklozen in Brussel is sinds 2008 verdriedubbeld” zegt Verstraeten. Een groot deel van dat probleem is volgens hem te wijten aan de falende migratiepolitiek. “In vroegere rapporten gaf Bruss’Help zelf grif toe dat de keuze om altijd maar meer geld te pompen in noodopvang, vooral Samusocial, ingegeven is door de grote impact van het migratieprobleem.” Samusocial is namelijk ‘laagdrempelig’, men geeft een bed voor de nacht zonder naar de identiteit van de dakloze te vragen. Mensen die hier illegaal zijn kunnen er dus makkelijk terecht en ze doen dat dus in steeds grotere aantallen. “Die informatie doet ook makkelijk de ronde in mensensmokkelnetwerken” aldus Verstraeten: “Bruss’Help zelf schatte in een debat in het parlement dat 50 à 70% van heel het daklozenprobleem in Brussel met illegaliteit en migratie te maken heeft. Jaar na jaar geeft Brussel steeds meer miljoenen uit aan daklozenopvang maar het probleem blijft ontsporen. Mensen die hier illegaal zijn kan je dan ook niet structureel van straat helpen: je kán ze wettelijk geen permanente woonplaats geven. En dus blijven mensen die hier uitgewezen zijn of geen asiel willen vragen in de noodopvang en op straat dolen, zwelt hun aantal aan, en kampen we jaar na jaar ondanks steeds meer plaatsen en budget in de winter met tekorten en een steeds meer zichtbare massa mensen die in de kou in stations of op straat slapen” zegt Gilles Verstraeten.

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is