Verhef het volk met de Cultuurwaardebon

Het cultuurseizoen nadert zijn einde. Ik aanschouwde toppers als Noel Gallagher, Raphael Saadiq en Josse De Pauw op onze hoofdstedelijke bühnes. En dat met een serieuze korting.

Met de cultuurwaardebonnen van de VGC kan je immers drie keer op een cultuurseizoen beschaving beleven in Brussel aan een sterk verminderd tarief. Niet alleen burgers van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar ook inwoners van de 19 gemeenten uit de Vlaamse Rand kunnen deze bonnen aanvragen. Een mooie aanzet om de algemene scepsis die er rond Brussel heerst via de zachte culturele weg aan te pakken.

Maar het kan beter. Ruimer vooral. Slechts een beperkte groep Brusselse ingewijden kent deze cultuurbon. Namelijk de cultureel onderlegde Vlaming. En die heeft geen nood aan bijkomende impulsen om naar de KVS of het Kaaitheater te trekken. Dankzij een voortreffelijke mond-tot-mondreclame verlichten zij de kosten van hun reeds uitgebreide culturele agenda.

Als de VGC zich echter als écht lokaal bestuur wil profileren, dient zij met dergelijke impulsen een breder publiek te bereiken. Afficheer daarom dit ‘zo goed als gratis-verhaal’ doorheen Brussel. Wees gerust, het volk zal het merken. Vlaanderen kent een rijke culturele traditie. Hoog tijd dat ook de Brusselaar hiervan proeft.

En laat onze ambitie verder reiken. Ook de Vlaming uit verdere oorden dan de Vlaamse Rand moeten we bij z’n haren naar z’n hoofdstad trekken. En uiteraard gaat dat het vlotst via de portemonnee. Budgettair moeilijk haalbaar in deze barre tijden, dat klopt. Maar ook in een harde besparingshand mag er ruimte zijn voor een Brusseltoets.

Ook ik ging met mijn Vlaamse kruideniersmentaliteit achter deze cultuurwaardebonnen. De vriendelijke dame achter het onthaal vertelde me echter dat de printer kapot was. En dat de technicus van dienst ziek was. De VGC gedraagt zich dan toch meer en meer als een écht lokaal bestuur in Brussel. Vlaanderen verankert zich in haar hoofdstad. Een ware geruststelling.

Yannick Vanderveeren