N-VA dient resolutie in voor halvering Brusselse kabinetten

De N-VA fractie in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement heeft een voorstel van resolutie ingediend dat komaf maakt met de torenhoge personeelskosten op de Brusselse kabinetten. De partij wil de omvang van de kabinetten halveren, zowel in deze legislatuur als structureel vanaf de volgende. “Er is geen enkele rechtvaardiging voor de politieke zelfbediening die hier al jaren aan de gang is. In een financieel noodlijdend gewest zoals Brussel is dit ronduit schandalig,” stelt fractieleider Gilles Verstraeten.

Uit officiële cijfers blijkt dat de Brusselse regering vandaag tot 502 kabinetsmedewerkers kan aanstellen, goed voor gemiddeld meer dan 62 personeelsleden per kabinet. Ter vergelijking: bij de Vlaamse regering gaat het gemiddeld om maximaal 33,67 kabinetsleden per kabinet. Nochtans beschikt Vlaanderen over een budget dat tien keer groter is dan dat van Brussel, voor een bevolking die zes keer groter is.

“De Brusselse regering leeft boven haar stand,” stelt Verstraeten. “Terwijl de noden in onze stad toenemen en het geld ontbreekt voor kerntaken, blijft men vasthouden aan buitenmaatse kabinetten. Dat is geen goed bestuur, maar politieke zelfbediening op kosten van de belastingbetaler.”

De resolutie stelt concreet voor om het maximumaantal kabinetsleden te halveren naar 250 voltijds equivalenten en een einde te maken aan verborgen kosten en het gebrek aan transparantie. De N-VA eist een jaarlijkse rapportering aan het parlement over de samenstelling en de kostprijs van de kabinetten en wil dat alle loonkosten zichtbaar worden geboekt op de kabinetsbegroting.

Daarnaast vraagt de partij dat, in afwachting van de installatie van de nieuwe regering, het huidige aantal kabinetsleden in de regering in lopende zaken tegen uiterlijk 9 juni 2025, exact één jaar na de verkiezingen, gehalveerd wordt ten opzichte van het aantal personeelsleden op de verkiezingsdag van 2024. “Het is totaal absurd dat bepaalde kabinetten nog propvol medewerkers zitten terwijl de regering in lopende zaken geen nieuw beleid kan voeren. Waarvoor dienen al die medewerkers dan nog, behalve om hun politieke partij ten dienste te zijn?” Voor Verstraeten is dit dan ook een evidente besparingsmaatregel die onmiddellijk genomen kan worden: “Wie blijft weigeren om deze structurele verkwisting aan te pakken, maakt zich medeplichtig aan het verder uithollen van het gewest. Wij kiezen voor efficiënt bestuur, niet voor het in stand houden van een politieke werkgelegenheidsmachine.” besluit Verstraeten.